Καταρχήν το παρόν κείμενο, όπως λέει και ο τίτλος, είναι απλά κάποιες σκέψεις. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί διακήρυξη ή μανιφέστο, κάτι τέτοιο άλλωστε θα προϋπέθετε να εκπορεύεται από κάποιου είδους συλλογικό πολιτικό υποκείμενο. Δεν φιλοδοξεί να είναι ούτε και μια ολοκληρωμένη ανασκόπηση που να καλύπτει, έστω επιγραμματικά, όλα όσα μεσολάβησαν από την τελευταία ανάρτηση μου πριν αρκετό καιρό.
Αυτές οι σκέψεις φυσικά μπορούν να διαβαστούν από καθέναν Συνέχεια ανάγνωσης
Στην παρούσα ανάρτηση δεν έχω την πολυτέλεια –από πλευράς χρόνου, χώρου και ιεράρχησης θεμάτων– να αναφερθώ αναλυτικά σε διάφορα γεγονότα που μεσολάβησαν από την προηγούμενη πριν 13,5 μήνες (18/2/2012). Ούτε φυσικά θα αναφερθώ στον οχετό που (απολύτως προβλέψιμα και αναμενόμενα) μου απευθύνθηκε μετά από αυτή την τελευταία ανάρτηση. Κάνω μόνο μια διευκρίνιση μιας και αρκετοί από τους “ευγενέστατους σχολιαστές” μου με κατηγόρησαν αφενός για «μεγαλομανία», «εγωπάθεια» κλπ επειδή μιλάω σε πρώτο ενικό και αφετέρου ως συμμέτοχο σε κάποια τεράστια «αντικομματική συνωμοσία». Διευκρινίζω λοιπόν ότι συνεχίζω να μιλάω σε πρώτο ενικό γιατί –καλώς ή κακώς– εξακολουθώ να μην εκπροσωπώ κανέναν άλλο ούτε να εκπροσωπούμαι από κανέναν άλλο, πέραν από τον εαυτό μου. Εξακολουθώ επίσης να τοποθετούμαι δημόσια, αποκλειστικά μέσα από το blog μου, http://www.alekosch.wordpress.com και πάντα επώνυμα και υπεύθυνα.
Όλο το διάστημα που μεσολάβησε δεν έκανα καμία δημόσια παρέμβαση γιατί θεωρούσα ότι η πρωτοβουλία ανήκε –τη συγκεκριμένη περίοδο– στους χιλιάδες υγιώς σκεπτόμενους και δρώντες συντρόφους μου που παραμένουν και επίσημα στις γραμμές του ΚΚΕ.
***
Αυτή τη στιγμή δε θεωρώ απαραίτητο να αναφερθώ αναλυτικά ούτε στο περιεχόμενο των Θέσεων-Σχεδίων (Προγράμματος-Καταστατικού) της ΚΕ του ΚΚΕ ενόψει του 19ου Συνεδρίου του, για πολλούς λόγους, δυο από τους οποίους είναι οι εξής: Συνέχεια ανάγνωσης
Εδώ και 14 μήνες (από το Δεκέμβρη του 2010) έχω δημοσιεύσει στο blog μου alekosch.wordpress.com ότι πριν 21 μήνες, το Μάιο του 2010 έστειλα ένα γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) και στην Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου (ΕΚΕ) του ΚΚΕ με τίτλο «Για την ανησυχητική κατάσταση και πορεία του Κόμματος, για την κυριολεκτικά τρομακτική προοπτική του, όπως προδιαγράφεται».
Περίπου 4 μήνες μετά την κατάθεση της επιστολής μου, το Σεπτέμβρη του 2010, ενημερώθηκα για τις σχετικές αποφάσεις-απαντήσεις της ΚΕ και της ΕΚΕ, τις οποίες θεώρησα και θεωρώ τουλάχιστον ατεκμηρίωτες και συκοφαντικές. Ζήτησα εξηγήσεις, όσες μου δόθηκαν ήταν τραγελαφικές. Η κατάληξη όπως έχω ξαναγράψει ήταν να αποχωρήσω από το ΚΚΕ στις 21 Σεπτέμβρη 2010.
Όλο το διάστημα παρακολουθώ αυτή την «τρομακτική προοπτική» να υλοποιείται. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι πρέπει να καταθέσω δημόσια, ολοκληρωμένα και αναλυτικά την άποψη μου για αυτό που εννοώ σοβαρή εκτροπή και βαθιά κρίση του ΚΚΕ, για όποιον ενδιαφέρεται να την διαβάσει. Έως τώρα δεν το είχα κάνει. Συνέχεια ανάγνωσης
Για τους λιγότερο εξοικειωμένους με τα διαδικτυακά, επισημαίνω ότι αν κάποιος θέλει, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να δηλώσει στο blog μια email διεύθυνση (στο αντίστοιχο πεδίο δεξιά – βλέπε εικόνα) προκειμένου να του αποστέλλεται αυτόματα ειδοποίηση όποτε υπάρχει κάποια νέα ανάρτηση. Συνέχεια ανάγνωσης
τα διηγήματα δεν είναι δικά μου, οι σκέψεις είναι δικές μου
Ξεφύλλιζα προχτές διάφορα παλιά βιβλία που είχα διαβάσει πρώτη φορά ως έφηβος. Πέφτοντας πάνω στο «Αόρατο φώς» φυσικά δεν μπόρεσα να προσπεράσω χωρίς να ξαναδιαβασώ, με μεγάλη προσοχή αλλά και βαθύ προβληματισμό δυο από τα διηγήματα που περιλαμβάνει: «Ο Καλλιτέχνης» και «Η τελευταία ιστορία για την Τηλεπάθεια». Σε πολλές περιπτώσεις έχω μιλήσει σε φίλους και παρέες για αυτά τα διηγήματα, τους έχω προτρέψει να τα διαβάσουν και να τα συζητήσουμε…
Υπενθυμίζω σήμερα και αναρτώ στο blog μου τα δυο άρθρα που είχα γράψει το Νοέμβριο του 2008, και είχαν δημοσιευτεί το Δεκέμβριο του 2008 στον Ριζοσπάστη (έντυπο και στο site), στα πλαίσια του Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Συνέχεια ανάγνωσης
Το Internet είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, εντυπωσιακό, ώρες-ώρες σχεδόν μαγικό. Εγώ όμως θεωρώ πρωταρχική και καθοριστική τη ζωή, τη δράση και την αδιαμεσολάβητη επαφή πριν και έξω από το Internet. Επιπλέον ένα από τα εγγενή χαρακτηριστικά του Internet είναι ότι –καλώς ή κακώς– καθένας μπορεί να εμφανίζεται σε αυτό ανώνυμα ή ψευδώνυμα και να δηλώνει ό,τι ταυτότητα θέλει, χωρίς να είναι εύκολο να ταυτοποιηθεί ποιος πραγματικά είναι.
Δεν υπάρχει ούτε ίχνος υποτίμησης προς οποιονδήποτε μου έχει γράψει κάτι στο email μου ή στο blog, διαβάζω κάθε μήνυμα με μεγάλη προσοχή, όμως δεν είναι στις επιδιώξεις μου να ξεκινήσω –ειδικά στους πονηρούς καιρούς που ζούμε– γνωριμίες και συναναστροφές μέσω email ή σχολίων, με οποιονδήποτε άγνωστο.
Προς το παρόν τοποθετούμαι δημόσια με τις αναρτήσεις μου στο blog μου (για όποιον ενδιαφέρεται για το τι λέω) και απαντώ-επικοινωνώ προσωπικά μόνο με ανθρώπους που ήδη γνωρίζω. Από εκεί και πέρα η ζωή, οι αγώνες, τα ενδιαφέροντα, οι παρέες προφανώς θα φέρνουν στον καθένα μας συνεχώς νέες γνωριμίες, συναναστροφές και σχέσεις…
