πέθανε ο Χάρρυ Κλύνν
(ως Βασίλη Τριανταφυλλίδη μάλλον πολύ λιγότεροι τον ήξεραν)
στο ράδιο ακούστηκε σαν φάρσα και έπρεπε να το τσεκάρω σε αρκετά site πριν γράψω οτιδήποτε
Πέρα από διαφωνίες που μπορεί να έχει κάποιος με απόψεις που κατά καιρούς έχει εκφράσει ή και με πλευρές του στυλ του:
Υπήρξε για πολλές δεκαετίες πετυχημένος διασκεδαστής.
Περισσότερο όμως υπήρξε για πάνω από 15 χρόνια εξαιρετικός ακτινογράφος της νεοελληνικής κοινωνίας των δεκαετιών του ’70 και του ’80.
Σαρκαστικός και αυτοσαρκαστικός, ασεβής, γνήσιος σατιρικός καλλιτέχνης.
Κατασκεύασε εκπληκτικές περσόνες, ποιος δε θυμάται τον βοσκό Τραμπάκουλα;
Έκανε απίστευτες μιμήσεις.
Διορατικός, ανέδειξε παθογένειες και προβλήματα που μόλις εμφανίζονταν στη Ελλάδα .
Προφανώς σε αυτό έπαιξαν ρόλο οι ματιές στο δικό μας μέλλον που ξέκλεψε κατά τη διαμονή του στις καπιταλιστικές μητροπόλεις των ΗΠΑ και του Καναδα περίπου από το ‘64 ως το ’74.
Προφανώς έπαιξαν ρόλο εξαιρετικοί συνεργάτες και κειμενογράφοι του (όπως ο Κακουλίδης, για να καταγράψω ένα μόνο όνομα από αυτά που θυμάμαι να εμφανίζονται συνέχεια στους δίσκους του).
Ήταν όμως ξεκάθαρη η προσωπική του σφραγίδα, το ξεχωριστό ταλέντο του, στην πνοή που έγινε στους χαρακτήρες του, στην επιλογή των θεμάτων, στους αυτοσχεδιασμούς του σε ζωντανές εμφανίσεις του.
Πολιτισμικά Μνημεία θα έπρεπε να χαρακτηριστούν τα τηλεοπτικά «Αλαλούμ» και «made in Greece», αλλά και οι δίσκοι «Πατάτες», το «μαλακά πιο μαλακά», το «είμαστε έθνος ανάδελφον» το «δοξάστε με», το «ραντεβού με την εισαγγελία» και τόσα άλλα.
Σε όλα αυτά φυσικά έπαιξε ρόλο η σκοπιά από την οποία είδε τα πράγματα, σκοπιά που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όχι μόνο προοδευτική αλλά -γιατί όχι- και επαναστατική.
Να μην ξεχνάμε (ανάμεσα σε πολλά άλλα) ότι παρά τον σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό της, ήταν πέρα για πέρα ειλικρινείς οι δηλώσεις του Τραμπάκουλα (σε σχετική δημοσκόπηση-ρεπορταζ της δεκαετίας του ‘80):
«Εεε… Ένα είναι το κόμμα …εεε το ΚΚΕ»
Καθώς και το «…να οικοδομήσουμε οργάνωση βάσης στο Λέτσοβο…» στο «Αλαλούμ»
https://www.youtube.com/watch?v=7tWZhkQ3G_w
Μετά το ‘90-91 και το σοκ των γεωπολιτικών, κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών (και) ο Χάρρυ Κλύνν φάνηκε κάπου να «στομώνει». Αρκέστηκε κυρίως σε επαναλήψεις, και είχε χάσει την παλιά του πνοή.
Το μέχρι τότε έργο του όμως αρκεί και με το παραπάνω να του χαρίσει μια μοναδική θέση στην ελληνική τέχνη και την πολιτική
ΥΓ: Να πώς συνόψιζε σε 3 λεπτά τις αρχές που επεδίωξε το σύστημα να ενσταλάξει στον νεοέλληνα της «ευρωπαικής», «δημοκρατικής» Ελλάδας μετά τη Δικτατορία (και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε με την καθοριστική συμβολή του ΠΑΣΟΚ που «μας έκανε άνθρώπους» και «τάισε τον κόσμο ψωμάκι»).
«Δοξάστε με» από το ομώνυμο δίσκο https://www.youtube.com/watch?v=9qJ07lXjwwM
